Geen vuilnis; knip dicht

Vader en zoon Verduin rijdend op de Raadhuisweg, op de “vuilniswagen” met paardentractie tijdens hun laatste ronde. Op de achtergrond de nieuwe roltrommelwagen.

Eeuwenlang werd er vuilnis gestort aan de rand van het kerkmeer in Akersloot. 
Daarom een kleine terugblik in de geschiedenis van het Kerkmeer en de vuilstort en vuilnisophaaldienst  van Akersloot.

Het Kerkmeer en Overdie zijn restanten van een oud moerasgebied met wilgen, lijsterbes en heide. Het kerkmeer was eeuwen geleden dan ook veel groter. Uit een acte van 1629 blijkt dat er zelf een eiland in het Kerkmeer (toen “Vriesenmeir” ) was gelegen. Door verlanding en vuilstort is het meer steeds kleiner en kleiner geworden. Jarenlang werd aan de rand van het meer het tuinafval en “vullis” uit  Akersloot gestort. Ook de vuilnisophaaldienst van Akersloot storten hier het vuilnis.

Paardentractie

Het ophalen van het huisvuil werd in de jaren vijftig gedaan door vader en zoon Piet Leering Met behulp van een “vuilniswagen” met paardentractie werd het vuilnis bij de Akersloters opgehaald. Er werd wekelijks direct met de bewoners afgerekend. Had men geen huisvuil… dan hoefden men niets te betalen. Het huisvuil werd in een “vullishok” gestort bij het kerkmeer. Als het vullishok vol was werden de half verteerde resten gestort in het Kerkmeer. Zo ging het immers al eeuwenlang. In juli 1958 wordt door de gemeenteraad het storten van huisvuil in het Kerkmeer gelegaliseerd. Nu springen Akersloters niet gauw op de barricades maar er komt een protestbeweging op gang. Er wordt door Jaap Zweeris, aan de gemeente een ondertekende petitie aangeboden, die door een  dertigtal bewoners en vissers was ondertekend. Het doel van dit protest was om de vuilstort te stoppen om zo het natuurschoon rond het Kerkmeer te behouden.

In de krant

Het gemeentebestuur is niet van plan zijn mening te veranderen. Ook het polderbestuur van de Groot Limmerpolder, eerst tegenstander van het storten,  geeft uiteindelijk toch toestemming. Ook de pers krijgt lucht van deze petitie en het protest wordt in de krant breed uitgemeten. Het alternatief om het huisvuil per boot naar de vuilverbranding in Alkmaar te vervoeren wordt  te duur geacht, de jaarlijkse kosten zouden zeker f 500,- bedragen. Het gemeentebestuur is niet te vermurwen en het vuilstorten in het Kerkmeer gaat gewoon door. 
Een jaar later komt er een provinciaal verbod op het storten van huisvuil en draait de gemeente het besluit terug. Per 1 februari 1960 wordt samen met de gemeente Uitgeest een heuse roltrommelwagen aangeschaft. Ieder huishouden krijgt een vuilnisemmer, de kosten bedragen f 6,-per huishouden per jaar.
En zo krijgt de protestbeweging alsnog gelijk. Gelukkig maar, anders was er nu geen Kerkmeer meer geweest.